IJsheiligen? Tijd voor een naamsverandering

Auteur: Greetje Janssen van GewoonGreetje

Zo rond februari beginnen bij mij de tuinkriebels weer te komen. Eigenlijk net iets te vroeg, want rond die tijd is het grijs en grauw en is er zelfs nog kans op de inmiddels vrij zeldzame sneeuw. Ik moet dan dus echt nog even geduld hebben en dat kan ik vaak net op brengen tot in maart. Dan worden de kriebels bijna jeuk. Ik zal en moet dan aan de slag gaan en dus begin ik ijverig met het zaaien van allerlei groenten, bloemen en kruiden. Nog niet alles kan dan gezaaid worden, maar ik kan de tuinkriebels weer enigszins tevreden stellen met de eerste zaden in potjes.

Zoals geschreven staat op de zakjes met zaden kan ik in april helemaal losgaan. Heel veel groenten en bloemen kunnen voorgezaaid worden en zelfs in de volle grond kan al gezaaid worden. Yes, eindelijk!

Binnen no time verandert mijn huis in een tuincentrum. De kamerplanten op de vensterbank moeten plaatsmaken voor bakken met jonge plantjes. Die baby's hebben immers veel licht nodig, want anders groeien ze uit tot te slungelige pubers waar geen land mee te bezeilen is. Als het dan lukt om ze op te laten groeien tot stevige, korte adolescenten, verplaats ik ze, op enig aandringen van mijn huisgenoten, naar de kas. De inmiddels wat sneu uitziende kamerplanten mogen weer terug naar hun oorspronkelijke verblijfplaats op de vensterbank en de jonge zaailingen zijn vanaf nu kasplantjes geworden. Nee, niet van die zielige kasplantjes natuurlijk. Ik heb gestreden voor sterke, korte adolescenten, weet je nog?

En dan komt het…… Wanneer mogen die plantjes nu de volle grond in? De winterharde en half-winterharde plantjes mogen al in de volle grond hun plaats innemen, maar mijn kas staat juist vol met plantjes die gewoonweg niet van kou houden. Nee, zij geven het zelfs gelijk op bij een beetje vrieskou. De voorgetrokken dahlia’s in grote potten nemen nog wel de meeste ruimte in. Maar liefst 20 grote potten met mooi uitziend groen van de dahlia’s hebben beslag gelegd op het pad in mijn kas. Ze zien er prachtig uit, maar het zou toch heel fijn zijn als ze de grond in kunnen. Ik moet nu rare bokkensprongen maken om aan de andere kant van mijn kas te kunnen komen en alle plantjes water te kunnen geven.

Het advies is echter om te wachten tot na IJsheiligen. Dat is na die drie dagen in mei, van 11 mei tot en met 14 mei, waarop de zogenaamde IJsheiligen worden herdacht. En warempel, de nachtvorst weet dat dus gewoon. Die vorst die blijft in april en begin mei meestal weg (de tuinkriebels nemen dan gelijk weer toe) om vervolgens nog even toe te slaan rond IJsheiligen. Dan moet ik dus ineens mijn tomaten- en komkommerplanten weer naar binnen halen, plantjes in de kas afdekken met vliesdoek en heel hard hopen dat die nachtvorst een beetje mild wil zijn voor de door mij opgekweekte plantenkinders. 

Volgens mij is het tijd dat we IJsheiligen anders gaan noemen. Een baas gaat immers ook op zijn hond lijken, zeggen ze. Dat is bij nachtvorst ook het geval. Die slaat toe, omdat wij deze periode IJsheiligen noemen. Zullen we vanaf nu dus over Zonnedagen of Warmteheiligen spreken? Dat gaat het begin van het tuinseizoen heel wat makkelijker maken.